Zoals veel Nederlanders was Storay Ahmadi in de coronatijd als gevolg van de Lockdown veel thuis.
Ik heb die tijd benut om:
1. Mijn Boek “Compassie met Afghaans Bloed” te schrijven en laten drukken;
2. Vredesactiviteiten coördineren en uitvoeren.
Het is steeds en rare tijd.
Iedereen van ons heeft zich aangepast met dit situatie.
Mijn ervaring van de afgelopen Corona rare en nare periode is positief terwijl heb ik ook minder goede momenten gehad. (Als u wilt via Facebook of e-mail, graag uw ervaring met ons mag delen.)
Mijn Boek “Compassie met Afghaans Bloed”, is dit jaar in april 2020 gedrukt. Dit boek, is opgedragen aan stichting Goshamadeed en uitgegeven door deze stichting.
De betekenis van “Goshamadeed” in Farsi is “Welkom”. Stichting Goshamadeed is een zelfstandige organisatie, sinds 2006 is deze stichting opgericht en bekend bij de Gemeente Nijmegen.
Het doel van de stichting is integratie bevorderen in de Nederlandse samenleving. Stichting Goshamadeed stelt zich welkom en gastvrij op, om Afghanen en andere vluchtelingen in Nijmegen en omgeving van advies te voorzien, taalcursussen te geven, samen te komen en te helpen waar dat kan.
De officiële presentatie van het boek werd door de Corona situatie steeds uitgesteld. Maar gelukkig bestonden verschillende gelegenheden om het boek met kleine groepen te bespreken en te verspreiden.
Aan het boek “Compassie met Afghaans Bloed” heb ik meer dan twee jaar hard gewerkt. Het boek heeft twee hoofdonderwerpen; integratie van Afghanen in de Nederlandse samenleving en overzicht geschiedenis en cultuur van de laatste 100 jaar in Afghanistan.
Ik ben door het boek meegegroeid en het heeft mij nog meer inzicht gegeven in de integratie en in de vredesituatie in Afghanistan. Hiernaast heb ik mijn Nederlands verbeterd.
Het boek heb ik voor twee bij elkaar horende doelgroepen geschreven. Alle twee doelgroepen zijn even belangrijk.
Ten eerste; voor Nederlanders en de hulporganisaties, om met compassie hun steun aan vluchtelingen te bieden. Vluchtelingen hebben veel met de oorlog meegemaakt.
In Nederland moesten ze integreren. De Naturalisatie en asielprocedure is niet makkelijk.
Respect voor mensen hebben en ze gelijk behandelen hoort bij het fatsoenlijke leven. Niet zo naar en raar aankijken en uitlachen als mensen geen vloeiend Nederlands kunnen spreken.
Ten tweede; voor mijn Afghaanse landgenoten in Nederland om aan hun steun en advies te geven. Aan hun een gevoel geven dat ze niet alleen staan met hun problemen.
De eerste generatie vluchtelingen hebben veel meegemaakt ook in Nederland.
De tweede en derde generatie kennen hun culturele geschiedenis en tradities uit Afghanistan minder goed en kunnen door dit boek zich verplaatsen in hun ouders en grootouders die een oorlogstrauma hebben en mogelijk nog niet volledig geïntegreerd zijn.
Het oorlogstrauma verwerken wordt niet meegenomen in het Inburgeringstraject. De stichting Goshamadeed voldoet aan deze behoefte door met vluchtelingen in gesprek te gaan om aan hun steun en advies te geven.
Tijdens onze activiteiten, geven goed geïntegreerde Afghanen vanuit hun ervaring, advies en steun aan anderen. Integratie is een leerproces. Dit doet iedereen op zijn eigen tempo. Integratie bevorderen is het voornaamste doel van de stichting. Om deze doelen te kunnen bereiken heb ik dit boek geschreven.
Het is nu 24 jaar geleden dat ik naar Nederland gevlucht ben.
Prinses Beatrix was toen de koningin van Nederland. Over de oorlogssituatie in Afghanistan had ik correspondentie met haar. Dit jaar in april heb ik een exemplaar van mijn boek aan Prinses Beatrix cadeau gedaan. Ik ben blij dat ik een dankbrief van haar heb mogen ontvangen.
Ik ben in Afghanistan geboren, afgestudeerd in Filologie en Filosofie in Moskou. Gepromoveerd. Heb scriptieonderzoek over medische terminologie gedaan. Als docent, tolk/vertaler gewerkt. Boeken vertaald.
In Nederland heb ik verschillende opleidingen en cursussen gedaan en aan verschillende projecten, workshops, platforms en conferenties meegedaan. Vanuit deze ervaringen ben ik betrokken bij de maatschappelijke begeleiding van vluchtelingen bij de stichting Goshamadeed.
In Afghanistan is er nog steeds allesbehalve Vrede. Nog steeds dagelijks zijn er aanslagen van Taliban en allerlei groeperingen die gesteund worden door politieke ideeën van de Verenigde Staten en Rusland. De motieven van de aanslagen zijn altijd hetzelfde.
Samenwerken is mijn werkmethode. Door dit boek met een bredere gemeenschappelijke samenwerking heb ik mijn doel bereikt.
Het boek “Compassie met Afghaans Bloed” stelt de integratie uitdagingen van Afghanen in Nederland aan de orde.
Professor integratie Marcel Lubbers docent aan de Universiteit van Utrecht (afgelopen jaren in Nijmeegse Radboud Universiteit) heeft ook het boek gelezen en waardevolle complementen gegeven in een recesensie
===
